همه ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺰﻣﻪﯼﻣﺒﻬﻢ ﺁﺏ؟ ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻬﻤﻪﯼﺩﻟﮑﺶ ﺑﺮﮒ ؟ ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺧﯿﺎﻟﭽﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻫﺎ ؟ ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻮﺝ ؟ ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩﯼﺟﺎﻡ ؟ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ!؟ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺏ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﻐﺰﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻣﻦ ، ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺤﺮ ﺭﻗﺺ ﻋﻄﺮ ﮔﻞ ﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪﯼﮐﻮﻩ ﺻﺤﺒﺖ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺒﺾ ﭘﺎﯾﻨﺪﻩﯼﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺭﻧﮓ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﻧﻪﯼ ﮔﻞ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﮔﻠﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪ ﺍﯾﻨﮏ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺑﺎﺯ ﺭﯾﺴﻤﺎﻧﯽ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮ ﺗﻮ ﺑﺒﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻗﺼﻪﯼﺍﺑﺮ ﻭ ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ، ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ِﺳﺎﻏﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺠﻮﺵ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ یک ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﺟﺮﻋﻪﯼﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺟﺮﻋﻪﯼﺍﯾﻦ ﺟﺎﻡ ﺗﻬﯽ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﻨﻮﺵ

تاریخ: چهار شنبه 1 شهريور 1391برچسب:,

ﮔﻔﺖ":ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻤﺸﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻫﺎﺳﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺳﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﺟﻮﺷﺎﻥ ﻓﻀﺎﺳﺖ". ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ":ﺑﺎﻻﺗﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟" ﮔﻔﺖ":ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﮐﺰ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮐﯽ ﺟﺪﺍﺳﺖ ﭘﻬﻦ ﺩﺷﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎﺳﺖ". ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ":ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟" ﮔﻔﺖ":ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﯾﺎﺳﺖ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻣﺎ ﻋﺮﺵ ﺧﺪﺍﺳﺖ"! ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ":ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟" ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ":ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﺲ ﻧﺎﺭﺳﺎﺳﺖ"! ﮔﻔﺘﻤﺶ":ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﺎﻋﺮ ﮐﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭﯼ ﺧﻄﺎﺳﺖ: ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻫﺎ؛ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﺮﺵ ﺧﺪﺍ ﻋﺮﺻﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﻓﮑﺮ ﻣﺎﺳﺖ

تاریخ: چهار شنبه 1 شهريور 1391برچسب:,

ﺳﺘﺎﺭﻩ ﮔﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺳﺮ ﺯﺩ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﺯﺩ ؛ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺒﺤﻢ صفاﯼ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ؛ ﺷﺐ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺳﺤﺮ ﺯﺩ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ؛ ﮔﺸﺎﯾﻢ ﭘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﻡ ﺍﻓﻼﮎ ؛ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮔﺮﺩﻭﻥ؛ ﺩﺭ ﺁﻭﯾﺰﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﻃﺮﺑﻨﺎﮎ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﮬﺴﺘﯽ؛ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﻧﻐﻤﻪ ﮬﺎﯼ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ؛ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺷﺎﺩ؛ ﺳﺮﻭﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﭘﺮﺳﺘﯽ ؛ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﺑﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻣﯽ؛ ﺻﻔﺎﯼ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﻼﻣﯽ ؛ ﺑﮭﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻡ ﮬﺮ ﺟﺎ ﻧﻮﯾﺪﯼ ؛ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﮬﻢ ﮬﺮ ﺳﻮ ﭘﯿﺎﻣﯽ؛ ﺗﻮ ﮬﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﺳﯽ ﺯ ﺣﺎﻟﻢ؛ ﻟﺐ ﺑﺎﻣﺖ ﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻝ ﺑﻨﺎﻟﻢ ؛ ﻭﮔﺮ ﭘﺮﻭﺍ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﯿﺮﯼ؛ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺯﻧﯽ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻢ

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻣﺮﮒ ﺁﯾﺪ ﻭ ﮔﻮﯾﺪﻡ ﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﯿﺰ؛ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻋﺎﺭﯾﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﻭﯾﻦ ﺑﺎﺩﻩ ﺟﺎﻧﮕﺰﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺖ ﺭﯾﺰﺍ؛ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﮕﺮﯾﺰﻡ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻢ؛ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮬﺮﺍﺱ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻢ؛ ﺁﻥ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﯾﺎﺭ ﮬﻮﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﯽ ﺭﻭﺡ ﻓﺴﺮﺩﻩ ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺭﻡ؛ ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻦ ﻧﮭﺎﺩﻩ ﮐﮋﺩﻣﮭﺎ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻃﻌﻤﻪ ﻣﻮﺭﻡ؛ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﻨﮭﺎ ﻣﺮﮒ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﺧﻤﻪ ﮬﺎ؛ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﺭ ﻭ ﮐﮋﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺎﻭﺩ ﻭ ﺯﻭﺯﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﮐﻔﺘﺎﺭ؛ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻻﺷﻪ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﻏﻮﻏﺎ ﺭﻭﯾﺪ ﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﻣﺮﮒ ﺧﺎﺭﯼ ﭼﻨﺪ ﭘﻮﺷﺪ ﺭﺥ ﺁﻥ ﻣﻐﺎﮎ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺍ؛ ﺳﺎﻟﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﮔﻮﺭ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺍﮬﺪ ﺷﺪ؛ ﻭﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﺧﻮﺍﮬﺪ ﺷﺪ؛ ﺍﯼ ﺭﮬﮕﺬﺭﺍﻥ ﻭﺍﺩﯼ ﮬﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ؛ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﺮﺩ ﮔﻮﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻔﺖ ﮬﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺩ؛ ﺍﯼ ﻭﺍﯼ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯﯼ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﺣﺪﯾﺚ ﺗﻠﺦ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﻋﻤﺮ؛ ﺑﺎ ﮬﻤﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﮔﺮ ﺩﮬﯿﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮔﻮﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ؛ ﻣﻦ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ؛ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﯾﻦ ﮬﻮﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻢ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﮭﺎﺭ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﺰﻡ؛ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺎﻣﺪﺳﺖ ﺑﺮﺧﯿﺰﻡ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺎﻭﯾﺰﻡ

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﺷﺒﯽ ﭘﺮ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﻪ ﮬﺎ ﺳﺎﻏﺮﻡ؛ ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﺑﯿﺎ ﮬﻤﭽﻮﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﻡ؛ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ؛ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﯿﺎﺑﻨﺪکسی ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻡ ‏*‏*********************** ﻟﺐ ﺧﺸﮑﻢ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﺭﺍ؛ﺑﯿﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﭘﺮ ﮐﻦ ﺳﺎﻏﺮﻡ ﺭﺍ؛ ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻔﺲ ﻣﺮﺩ؛ ﺭﺳﯿﺪ ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﮕﺸﺎﯾﯽ ﭘﺮﻡ ﺭﺍ ‏*‏*********************** ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﮕﺎﮬﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻥ؛ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﮬﺎﯾﺖ ﺳﺮ ﻧﮭﺎﺩﻥ ؛ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﮬﺎﻥ ﮐﻮﭼﮑﺖ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻪ ﺩﺍﺩﻥ ‏*‏*********************** ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﺧﺎﻣﻮﺷﺖ ﺑﻤﯿﺮﻡ؛ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﻤﯿﺮﻡ؛ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺑﮕﯿﺮﻡ؛ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺑﻤﯿﺮﻡ ‏*‏*********************** ﺷﮑﻔﺘﯽ ﮬﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﻭﺍﻧﻢ؛ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪﯼ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻡ ﺟﺎﻧﻢ؛ ﺑﻪ ﺑﺎﻝ ﻧﻐﻤﻪ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﻭﺣﺸﯽ؛ ﮐﺸﺎﻧﺪﯼ ﺗﺎ ﺑﮭﺸﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻢ ‏*‏*********************** ﮬﻤﻪ ﺫﺭﺍﺕ ﺟﺎﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ؛ ﮬﻤﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻭﺳﺖ؛ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ؛ ﺧﺪﺍیا ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﯾﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ؟

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﮬﻤﺮﻧﮓ ﮔﻮﻧﻪ ﮬﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﮭﺘﺎﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ؛ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﺎﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ؛ ﺍﯼ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﺮﺩﻩ ﭼﺸﻢ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎﻍ ﮬﺎﯼ ﺳﺒﺰ؛ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﮋﻩ ﺍﺕ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ؛ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻡ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ؛ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ؛ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺭﺍﺯﮬﺎﺳﺖ؛ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﮔﺮﺩﺍﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ؛ ﺗﺎ ﻭﺍﺭﮬﻢ ﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺷﺒﮭﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ؛ ﭼﻮﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻮ ﻣﮭﺮ ﺟﮭﺎﻧﺘﺎﺑﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺨﻮﺍﮬﺪ ﺑﺮﺩ؛ ﮬﻤﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ؛ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﮬﻮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﺎﺯ؛ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﮬﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ؛ ﺭﻭﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻮﻟﯽ ﮬﺎﯼ ﺟﺎﺩﻭ؛ ﮔﯿﺴﻮﺵ ﺷﺐ ﺭﺍ ﮬﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﮬﺎ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ؛ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻕ ﮐﮭﮑﺸﺎﻥ ﮬﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻧﺪ؛

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﺑﻪ ﺻﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻢ ﻧﮕﺎﮬﯽ ﻣﮕﺮیک ﺗﻦ ﺍﺯﯾﻦ ﻧﺎﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺸﺪ؛ ﺑﻪ ﺷﮭﺮ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﮬﯽ ﺑﻪ ﮬﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؛ یکی ﮬﻢ ﺯﯾﻨﮭﻤﻪ ﻧﺎﺯﺁﻓﺮﯾﻨﺎﻥ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ؛ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍﮬﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮬﺮ ﺳﻮﯾﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪﻧﺪ؛ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺑﺎﺭﮬﺎ ﺍﺯ ﺭﮬﮕﺬﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻧﻤﯽ ﺧﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ؛ ﺯﮬﺮ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭﯼ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﮬﺮ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺑﺮﯼ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﻮﺩﻡ

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺑﺨﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﯿﻦ؛ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ:ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺣﺴﺮﺕ ﺧﻮﺭﺩ؛ ﺯ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﮬﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﮬﻨﻮﺯ ﺯ ﮐﻼﻣﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﺷﺐ ﮬﺎ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ؛ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺯ ﺣﺮﻑ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻣﮑﻮﺵ؛ ﯾﮑﺪﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻭﻗﺖ ﺩﮔﺮ ﻣﮕﻮ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﯾﺪﺍﺭ؛ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ؛ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻼﻝ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺍﺯﯾﻦ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﭼﺮﺍﻍ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﮬﺠﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻮﺯ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﻣﺮﻭ ﮐﻪ ﻧﻪ ﮬﻨﮕﺎﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﯾﻨﮏ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯﺭﻩ ﮬﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺮﻧﯿﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﻧﮭﻔﺘﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ؛ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮬﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰ؛ ﯾﺎﺩ ﻣﻨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺍﺑﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺘﯿﺰ

تاریخ: سه شنبه 31 مرداد 1391برچسب:,

ﻋﺸﻖ ﮬﺮﺟﺎ ﺭﻭ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ؛ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ؛ ﮔﺮ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﻟﮑﺶ ﺍﺳﺖ ؛ ﺍﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ؛ ﺗﺎ ﺑﯿﻨﯽ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻭﺍﺭ؛ ﺁﺗﺸﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺷﺖ ﺑﺮﺁﺭ؛ ﮬﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﮬﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﮕﺮ؛ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ؛ ﻋﺸﻖ ﭘﯿﺮﻭﺯﺕ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ؛ ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﻭ ﻣﻦ؛ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺏ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ؛ ﺗﺎ ﺑﯿﺎﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﻧﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﻭﺍﺭ ؛ ﻋﺸﻖ ﮬﺴﺘﯽ ﺯﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺰﺍ ﺑﻮﺩ؛ ﮬﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﮬﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ؛

تاریخ: دو شنبه 30 مرداد 1391برچسب:,