ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ، ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺟﺎ ﺷﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎﻳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﻜﻬﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﻳﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ! ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺑﺮﺩ ﻩ ﺍﻱ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﻳﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻛﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻡ.. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻨﺪﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ... ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﺷﻜﻲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ!! ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﻔﺘﻢ:ﺧﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺕ! ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭﺕ.. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻡ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ، ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﻱ ﮐﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻱ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻏﻢ ﺁﻟﻮﺩ ﺁﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﮐﻨﻲ ﺍﻱ ﮐﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪﻱ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ، ﮐﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﻢ؟ ﺍﻱ ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻋﮑﺲ ﺯﻳﺒﺎﻳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺖ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺳﺘﻴﻨﻢ ﻫﺴﺘﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ؛ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺏ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻧﺎﻡ ﺯﻳﺒﺎﻳﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﻲ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻲ ﺑﺎﺭﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﺧﺮﻳﻨﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ، ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﻩ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﺨﺘﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺭﺍ، ﺩﺭﻳﻎ ﺑﺮ ﺧﺎﻙ ﺭﻳﺨﺘﻴﻢ! ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺗﺸﻨﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻬﺮ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭﺩﺍ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺪﺍﺧﺘﻴﻢ! ﺑﺲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩ ﺟﺪﺍﺋﻲ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻳﻨﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻼﻝ ﮔﺸﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭﺩﺍ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﻣﺎ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﮔﺸﺖ! ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ، ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﮔﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ. ﻣﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻡ، ﻭﻟﻲ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﺮ ﺑﻮﺩ! ﺍﻳﻨﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺍﻳﻢ ﺩﻭ ﺗﻨﻬﺎﻱ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺐ، ﻫﺮ ﻳﻚ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ. ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﺸﺎﻛﺶ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ، ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺣﻮﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺑﯽ ﮐﺴﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭﺗﻠﺨﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﯿﻦ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﺎ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﻭﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ ﺁﺭﯼ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺍﻗﻌﺎﺣﻴﻒ ﻛﻪ............
ارسال توسط نــاهـــــیــد
مثل شعری عاشقانه ، خواندنت را دوست دارم
مهمان قلب من باش، ماندنت را دوست دارم
آسمان صاف و ساده ، آبی ات را دوست دارم
دور از ابر سیاهی ، نابیت را دوست دارم
نیمه ماهی ، کنج شبها ، دیدنت را دوست دارم
چون گل خوش رنگ و خوش بو ، چیدنت را دوست دارم
من سلام گرم اما ، ساده ات را دوست دارم
آن نگاه بر زمین افتاده ات را دوست دارم
چشمهای از وفا آکنده ات را دوست دارم
گل بخند ، آرام آرام خنده ات را دوست دارم
آنهمه بخشندگی ، افتادگی را دوست دارم
تا تو هستی در کنارم زندگی را دوست دارم
ارسال توسط نــاهـــــیــد
اگرکلمه دوستت دارم نمایشگر عشق خدایی من نسبت به توست؟ اگرکلمه دوستت دارم راضی کننده ﻭ تسکین دهنده قلبهاست؟اگرکلمه دوستت دارم پایان همه جداییهاست؟اگرکلمه دوستت دارم نشانگرعشق راستین من نسبت به توست؟اگرکلمه دوستت دارم کلیدزندان منوتوست؟پس باتمام وجودم فریادمیزنم *دنیای من دوستت دارم*
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺩﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﺟﺪﺍ ﺷﻘﺎﯾﻘﯽ ﺭﺍ؛ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻮﺝ ﺳﻬﻤﻨﺎﮔﯿﻦ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺭﺍ؛ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺎﯼ ﺷﺒﻨﻢ ﺩﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻞ ﺗﮕﺮﮒ ﺩﯾﺪﯼ ﯾﺎ ﺻﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﻣﺮﮒ ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﻟﻔﺮﯾﺒﯽ ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺸﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﯽ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﮔﺸﺘﯽ ﯾﺎ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﮔﺸﺘﯽ ﯾﺎ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﮔﺸﺘﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﻫﺮ ﻏﺰﻝ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺩﻋﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻗﺼﺮ ﺑﻠﻮﺭ ﺁﺳﻤﻮﻧﻬﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﺻﺪﺍﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ، ﺑﺮﺍﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺟﺎ ﺷﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎﻳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺷﻜﻬﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﻳﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ! ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺑﺮﺩ ﻩ ﺍﻱ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﻳﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻛﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻡ.. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻨﺪﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ... ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﺷﻜﻲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ!! ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﻔﺘﻢ:ﺧﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺕ! ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭﺕ.. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
اﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭﺍﻥ, ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﯼ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﯾﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﻢ, ﻧﮕﺎﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ, ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺳﻨﮓ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﯾﺮ, ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﺗﺸﯽ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﻡ ﻧﻔﺴﻬﺎﯾﺖ، ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﻟﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺑﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ, ﻧﻪ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ، ﻧﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ، ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﺎﺩ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ ﻫﻮﺍ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺷﺒﮕﺮﺩﯼ ﺩﯾﺮﯾﻦ، ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﯼ؟ ﺑﺒﺎﺭﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﺎﻫﺮﮒ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮ ﺟﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺧﺎﻟﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﺒﺎﺭ ﺍﻣﺸﺐ! ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺴﺮﺩﻡ. ﺑﺒﺎﺭ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﭘﺎﮎ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺷﻮﺩ ﺭﻭﺯﯼ! ﻭﺩﯾﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻪ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ، ﻧﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ، ﻓﻘﻂﮏﯾﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ! ﻭ ﺁﻥ ﺷﻌﺮﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﭘﺎﮎ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﺎﻝ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺎﺭ... ﻭ ﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭﺍﺭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﭘﯿﺪﺍﯾﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺣﺎﻻ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﺴﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ!! ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﺩﯾﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺋﯿﺲ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻧﻢ!... ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﯿﻔﺘﯽ!!!
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
